وبلاگ آموزشی معماری

معماری فرآیندی و طراحی پارامتریک

در الگوی قدیمی، ابزار های طراحی شامل مداد و کاغذ بود. در روش های معمولی، طراح از این ابزارها برای چارچوب بخشیدن به تفکرات خود استفاده می کرد. هر چند این روش ها منسوخ نشده اما کامپیوتر به دلیل اینکه می تواند حجم زیادی از محاسبات و عملیات پیچیده را در زمانی اندک انجام دهد و به طراح در انجام کارهای سخت و پیچیده کمک کند به روش های قدیمی برتری دارد که کاستن از حجم عملیات کاری و افزایش سرعت انجام آن دستاورد بزرگی محسوب می شود.

کامپیوتر موفق شده است تا به مرور فراتر از آن رفته تا جایی که به یک روند در طراحی تبدیل شود. این رویکرد به سرعت در میان معماران و سایر طراحان رواج پیدا کرد.

در پایان نامه دکتری ایوان ساترلند در سال ۱۹۶۳ اولین سیستم طراحی به کمک کامپیوتر اجرا شد که کامپیوتر نه تنها وظایف ترسیمی را بر عهده می گرفت بلکه تنظیم پارامتریک روابط هندسی را از طریق یک رابط گرافیکی امکان پذیر ساخت.

هنگامی که افراد حرفه ای شروع به استفاده از کامپیوتر در طراحی نمودند، به طور طبیعی موارد مختلفی به عنوان طراحی دیجیتال، طراحی رایانشی و یا الگوریتمی و غیره نامگذاری شدند. با این وجود همپوشانی در پژوهش هایی که در دهه ی اخیر انجام شده این اصطلاحات را طبقه بندی کرده و تعداد آنها را کاهش داده اند.

معماری رایانشی عنوانی کلی است که به این روندها و شیوه های محاسباتی در طراحی داده شده است. رشد و گسترش رایانش طراحی نشانه چرخه محاسباتی در طراحی ساختمان است که انقلابی در فرآیند سنتی ایجاد می کند. این رویکرد فضای جستجوی متنوع و گزینه های طراحی و هم چنین دستیابی به اهداف خاص را در اختیار طراحان قرار می دهد.

کنفرانس Design Methods  (۱۹۶۲) یک رویکرد پیشگام بود که از پیشرفت های اولیه طراحی رایانشی در معماری رو نمایی کرد. اولین کنگره بین المللی عملکرد (۱۹۷۲) بحث استفاده از محاسبات برای شبیه سازی عملکرد ساختمان را آغاز نمود. این کنگره ها در دهه های بعدی به طور مداوم برگزار شدند. به همین ترتیب چندین مجله علمی، مانند: اتوماسیون در ساخت (۱۹۹۲)، مجله بین المللی محاسبات معماری (۲۰۰۳) و مجله شبیه سازی عملکرد ساختمان (۲۰۰۸) منحصراً بر پژوهش های طراحی رایانشی تمرکز داشتند.

اگرچه طراحی رایانشی فقط به عنوان یک موضوع تحقیقاتی یا کلمه کلیدی در اواخر دهه ۱۹۹۰ در ادبیات فنی ظاهر می شود اما در دهه ۶۰ تحت تأثیر تفکر مدرنیسم ، اکتشافات و تکنولوژی ظهور کرد.

تلاش های اولیه برای تلفیق طراحی محاسباتی در معماری در دهه ۱۹۷۰ انجام شد. در دهه ۸۰ بیشتر به دلیل تجاری سازی اولین ابزار طراحی رایانشی و CAD2 به عنوان ابزار معماری، شناسایی و پذیرفته شد. در طول این دهه محبوبیت نرم افزار طراحی به کمک رایانه (CAD) در میان معماران افزایش یافت.

رایانش طراحی در بنیادی ترین فعالیت خود وابسته به اجرای کدها، الگوریتم ها و دستوراتی در فضای نرم افزار است تا به تولید یک پروژه منجر شود. رایانش به هرگونه فرایند محاسباتی اطلاق می شود که در آن داده ها توسط کامپیوتر و ابزارهای دیجیتال پردازش می شوند.

این پردازش می تواند از طریق الگوریتم ها ،پروتکل ها و با استفاده از تکنیک ها و قواعد تعریف شده ای صورت پذیرد. محصول این فرایند، دریافت داده های پردازش شده است که بر اساس داده های ورودی و خروجی مورد نظر در جهت رفع یک نیاز تأمین می شود.

در واقع می توان گفت آنچه کلید واژه هایی چون طراحی الگوریتمیک و معماری پارامتریک به آن اشاره دارند، در زیر عنوان کلی رایانش طراحی جای می گیرند؛ و همچنین معماری پارامتریک در جستجوی سازگاری با محیط پیرامون خود است؛ و با بهره گیری از تغییرات تدریجی در فرم، در فضای طراحی این موضوع را ممکن می سازد.

معماری پارامتریک تلاش کرده تا با محیط زیست سازگاری پیدا کند و به سمت معماری پایدار  حرکت کند. در معماری معاصر، آنالیز و تحلیل ساختمان به چنان اهمیتی رسیده اند که به راحتی کیفیت فرمی و فضایی ساختمان ها را تحت تأثیر خود قرار داده و به عنوان ابزاری قوی در طراحی مورد استفاده قرار می گیرند.

معماران از الگوی طراحی رایانشی به عنوان راهی برای بهبود کارهای معمولی و طراحی و کاوش در زمینه های مختلف تحقیق، استقبال کردند. بررسی موضوعات مختلف و استفاده از طراحی رایانشی اغلب به تخصص نیاز دارد و در نتیجه طراح آن را مجبور به کسب دانش اضافی از سایر زمینه ها می کند.

با مروری که در ادبیات پژوهش های مربوط به طراحی رایانشی دهه ی اخیر انجام گرفت، مشخص شد که طراحی پارامتریک پرکاربردترین اصطلاح است و پس از آن طراحی مولد و طراحی الگوریتمیک. این سه اصطلاح ارتباط تنگاتنگی با همدیگر دارند.